...

Hoeveel mensen lezen het dagboek?

Op de vraag hoeveel mensen ons dagboek nu eigenlijk lezen druppelen nog steeds emailtjes binnen. Al met ruim 30 reacties. Dat is erg bemoedigend. Hartelijk bedankt voor al die bemoedigende emails. Voor ons een echte verfrissing te weten dat deze wekelijkse inspanning op prijs wordt gesteld. Het probleem is dat je geneigd bent alleen de zaken te beschrijven die anders dan anders zijn waardoor het soms lijkt dat we alleen maar uitstapjes maken of andere leuke dingen doen. Ik hoop dat jullie als trouwe lezers daar wat doorheenprikken en weten dat ons dagelijks werk de standaard is: het onderwijs aan de kinderen van zendelingen en andere zaken die de zending direct ondersteunen.

Ook al is het nu even een soort "herfst" vakantie. Een groot deel van de tijd heb ik me beziggehouden met zaken die de Malangoschool betreffen, zowel lesvoorbereiding als het bijwerken van de 10 leerlingcomputers in de bibliotheek.
Het is wel saai zo zonder Roelie. Een vakantie in je eentje na 34 jaar huwelijk. Gelukkig hoopt Roelie eind november vanuit NL terug te keren naar PNG. Het gaat goed met haar. Komende week hoopt Roelie zelf een bijdrage in dit dagboek te schrijven.

Wat is er deze week gebeurd?

Zondag

Afgelopen zondag hadden we een fijne dienst. Ik mocht de dienst leiden en had verschillende mensen, die altijd wat uit de schijnwerpers blijven, gevraagd om iets over hun dagelijks werk in deze zending te vertellen en met name te vertellen waar ze het moeilijk mee hebben, zodat we gericht voor hen kunnen bidden. Dat was gewoon heel mooi. Heel bemoedigend te merken hoe nederig en oprecht de mensen hier hun werk doen, zich ten volle bewust van het verschil in verantwoordelijkheden: wij planten en begieten en God geeft de wasdom.

Ons "kerk"gebouw. Linksonder de samenkomstruimte.
De rest van het gebouw bestaat uit gastenverblijven
voor doorreizende/bezoekende zendelingen.

Daarna nodigden de buren me uit vanwege de verjaardag van Kelly - de buurman. We hadden een gezellige middag met elkaar.

Maandag - tussen wal en schip

Nu Roelie in NL is moet ik hier rekening houden met een onverwacht probleem. Het is voor papua's zeer ongepast dat een vrouw alleen in huis is met een man. Het is ook ongepast voor een vrouw of een man om een andere man of vrouw (van het andere geslacht) aan te kijken. Dat suggereert een brutaliteit die niet past. Daar moet ik op letten nu Judith - onze wokmeri (werkster) - hier werkt zonder dat Roelie er is. Tot nu toe kwam ze hier opruimen en schoonmaken terwijl ik op school was. Nu (in de vakantie) moet ik het huis uit "vluchten" en op school mijn uren doorbrengen om mogelijke problemen te voorkomen. Of ik moet Judith vragen Roelie's tuin bij te werken. Nu is Judith een zeer betrouwbare harde werkster die volgens mij geen problemen zal maken, maar je moet hier als zendingsbasis uiterst voorzichtig zijn en een goed getuigenis afgeven.

Judith zaait groenten en andere gewassen in Roelie's groententuintje.
Achteraan enkele ananas-planten, rechts bananen.

Je moet ook overal rekening mee houden! Het lastige was dat mijn lokaal en de bibliotheek op school deze week in gebruik waren om een aantal leerlingen te testen op specifieke leerproblemen. Dat gebeurde door NTM-deskundigen op dat gebied. Al met al kon ik dus geen echte werkplek vinden, noch thuis, noch op school. Tussen de testsessies door kon ik wat klussen doen op school, en als Judith weer weg was, kon ik thuis verder werken.

Tussen deze bedrijven door heb ik maandag ons extra nieuws "Even bijpraten" aangepast, zodat ons thuisfrontcomite dit nummer dinsdag naar jullie kon sturen. Ontvang je dit extra nieuws niet (en wil je dat wel)? Laat het me even weten.

.
Links "Mitch", de deskundige die in zijn herfstvakantie onze leerlingen testte.
Rechts... de laatste "Even Bijpraten nr 8"

's Avonds kwamen Martin en Wade even langs. Wade had een stukje touw nodig om Martin met een raadsel van een potlood en een touw bezig te houden. Hij had het raadsel in het verleden ook aan Gideon voorgelegd en die is er voorzover ik weet nog steeds niet uit.
Welnu ik had net touw gekocht om in de natuurkundelessen te gebruiken voor katrollen en krachten en voor een proef met slingerlengtes, dus al gauw zat Martin in de knoop met het touw....Wade reeg ingenieus het potlood met touw door een knoopsgat en vroeg aan Martin het weer los te maken. Het is Martin tot op heden niet gelukt.

.
Links Martin en Wade... rechts Martin in de knoop.

Dinsdag - foto's, een maaltijd en het heelal

Wat hebben foto's met een maaltijd en het heelal te maken? Dinsdagmorgen kreeg ik een email van Wade die in een stam werkt, maar hier enkele weken is voor besprekingen : "Sinco kun je ons helpen? We hebben goede foto's van ons gezin nodig voor ons thuisfront." Die foto's had ik enkele maanden geleden al gemaakt en dus kon ik ze met koffietijd 's morgens brengen. Dan had ik zelf ook even een stekkie om koffie te drinken, terwijl Judith in ons huis werkte.
Kortom... om 10 uur zat ik gezellig aan de koffie bij Wade en Deann en spraken we over de wonderen van Gods Schepping. Ik was net een stukje aan het schrijven voor onze nieuwe schoolkrant over Gekko's en Tjitjaks (onze huishagedisjes) en de wonderlijk ingenieuze constructie van het pootjes, waarmee ze over muren en het plafond kunnen lopen.

. .

Wade op zijn beurt had heel leerzame DVD's over ons zonnestelsel en over ons universum, die ik eigenlijk moest zien. Dat bood een goede gelegenheid om mezelf dinsdagavond bij hen uit te nodigen voor de maaltijd en aansluitend met een beamer de DVD's te bekijken. Inderdaad indrukwekkende DVD's die ik zeker komend blok in de natuurkundelessen kan gebruiken.

Woensdag - Honden, virus, email en een gebouw

Elke morgen begint voor mij om ongeveer 6.00 uur. Dan bel ik Roelie even om te horen hoe het gaat.

Daarna begint de dag met het voeren van de honden en een ontbijt voor mezelf (een nieuwe gewoonte).
Deze waakhonden verwen ik een beetje met de restjes van mijn eten (jus of soep) door hun hondenbrok. Ze weten niet hoe snel ze het lekker moeten wegschrokken.

Scotty - onze Duitse herder - in zijn hok.
Afschrikwekkend voor kwaadwillenden.

Deze woensdag heb ik me vooral beziggehouden met onze schoolcomputers. Vlak voor de vakantie merkte ik dat er een virus op de memorysticks van leerlingen zat. Ook de schoolcomputers hadden een virus. De automatische virusupdates werkten kennelijk niet zo bedrijfszeker. Er zat dus niets anders op dan centraal de recentste versie van het antivirusprogramma te downloaden (alles bij elkaar 75 MB) en dit op alle computers te installeren en ze daarna virusvrij te maken. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan als je een downloadsnelheid van slechts enkele kB (1-5 kB/sec) hebt. Maar met vallen en opstaan is het gelukt.

Met mijn eigen computer had ik ook problemen. Het komende lessenblok moet ik leerlingen voor het vak multimedia leren om goede nieuwsbrieven en presentaties te maken. Ik had daarvoor de Engelse versie van Office 2007 geinstalleerd, maar zoals gewoonlijk werkte de email-outlook niet. Deze liep steeds vast. Ik werk nu weer met incredimail, maar ben wel weer veel tijd kwijt met deze omschakelingen.

's Middags om 15.00 uur moest iedereen op het terrein paraat zijn om een handje te helpen bij de bouw van het multipurpose gebouw: een grote overdekte ruimte om te spelen, voor gymnastiek (beschut tegen de zon!) , conferenties enz. De staanders moesten naar de bouwplaats worden gedragen, waarna ze deze week met behulp van een kraan overeind worden gezet. Met ongeveer 30 mensen werden de zware staanders gedragen. dat was een gezellige gebeurtenis. Alle werkers, werksters, leerlingen, enz deden mee!

Randy bevestigt draagbalken onder de staanders.

De werksters zijn langer gebleven om mee te helpen.

... en daar gaan we dan... allemaal tegelijk. Allemaal?
Ik was zo vrij om rond te lopen en foto's te maken!

Donderdag - Een lagere school in Galilo (aan de kust)

Deze donderdag had ik een busje gereserveerd om Martin en Tineke wat van de omgeving te laten zien. Om 8.15 reden Martin en ik weg om de kustweg te volgen via Kasia naar Galilo en mogelijk verder. Om 10 uur hoopten we terug te zijn om Tineke en andere mensen op te halen om naar Kimbe naar gaan voor enkele boodschappen en ontspanning.

De kustweg naar Galilo komt langs kleine "oude?" vulkanen.
Ik vind het een mooie gezellige weg om te rijden.
Je komt door een aantal dorpjes waar alle mensen steeds vriendelijk zwaaien
(misschien omdat ik ze foto's heb gebracht van hun onafhankelijkheidsdag?)

Uiteindelijk kwamen we niet verder dan Galilo waar we een kleine lagere school aan de weg zagen staan. Voor Martin was dit natuurlijk de gelegenheid om zo'n lokale lagere school te bezoeken en ik maakte ondertussen foto's. De foto's spreken voor zich.

. .

. .

Om 10.00 zou ik weer terug zijn op de basis om met andere mensen naar Kimbe te gaan.
Bij het schoolltje in Galilo vroeg men of er 2 mensen met ons mee terug mochten rijden om naar de polikliniek te gaan. Daar zouden we langskomen. Dat kan je natuurlijk niet weigeren. We openden dus de zijdeuren van het busje en er stapten 7 mensen in!
Ik had mijn bordje van mijn ontbijt meegenomen omdat ik deze morgen gehaast was en ik zag de mensen al begerig naar dat plastic bordje kijken. Ik had geen argwaan. Maar toen de mensen waren uitgestapt was het bordje verdwenen. Ik ben van plan om dat terug te krijgen. Men moet toch weten dat men niet zomaar ongevraagd bordjes mag meenemen.

Vrijdag Muizen en Thanksgiving

In het hondenhok bleken muizen te komen die er de gemorste hondenbrokjes opeten. Omdat ik me verantwoordelijk voel voor het voeren van onze Python (of groene boomboa?) plaatste ik wat muizenvallen in het hondenhok en ja hoor... deze morgen zat er een muis in!

.

De Python had al tijden niet gegeten dus het was hoog tijd voor een hapje.
Zo gaat dat in de natuur: een snelle actie en binnen een seconde is de muis gepakt en gewurgd.

"Had ik maar nooit van die brokjes gegeten...!"

Deze vrijdagavond hoefde ik niet te koken omdat de Canadezen hun "Thanksgiving" vierden. Een soort dankdag voor de oogst, zoals we die in Nederland kennen als dankdag voor het gewas. Het werd gevierd met een gemeenschappelijke maaltijd waarin ieder wat lekkers meenam. Ik hoefde niets klaar te maken of mee te nemen, verzekerde men mij. En er was inderdaad zoals gewoonlijk meer dan genoeg, zelfs voor mij. Ik was laatst, want kreeg onverwacht een baby in mijn armen gestopt omdat moeder en invalster beiden voor henzelf een bordje eten wilden opscheppen... En ik zou toch binnenkort opa worden, dus ik moest wat oefenen!

Na de maaltijd werd de jarige George (60 jaar) flink in het zonnetje gezet. Theresa speelde voor dokter, Danielle haar charmante assistente en George was patient die van top tot teen zou worden onderzocht. Dat gaf veel komische momenten.

Het is inmiddels zaterdagnacht half vijf. Deze tijd past wel bij me... Ik ben meer een nachtmens. Het kost altijd weer tijd om zo'n dagboek met alle fotootjes netjes op een rijtje te krijgen, maar het is weer gelukt. Hopelijk word ik wel op tijd om 6.00 uur wakker om Roelie te spreken (het is dan 10.00 uur 's avonds in NL)

Vanavond had ik Jan en Annette en Michelle uitgenodigd om te komen eten. Ze waren net terug van een bezoek aan enkele stammen voor lees- en schrijfonderwijs (Annette) en lessen over discipelschap (Jan). Het leek me een goed idee ze even te helpen om hier weer tot rust te komen door lekker voor ze te koken. Ik had doorregen runderlapjes gebraden met gebakken aardappelen, bonen en een pepersausje voor het vlees. Ik had ook vast een grote pan nasi gekookt om in kleine porties in het vriesvak te zetten. Daarvan had ik ook iets achtergehouden voor deze maaltijd (Uiteraard met een gebakken eitje).
Het was dus overvloedig maar dat gun ik Jan en Annette en Michelle (en mezelf) wel een keer. Het was heel gezellig.
Komende week start de school weer en dan heb ik niet veel tijd meer voor eten koken. Het is dan gemakkelijk om kant en klare porties diepvries in voorraad te hebben.

Dit was het weer. Bedankt voor jullie belangstelling. Volgende week begint het nieuwe blok lessen weer, dat duurt tot december. Ik heb er zin in.

Hartelijke groet van mij... Sinco.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!